Pleisters plakken lost alles op. Dat denkt mijn 3 jarige dochter tenminste. Als je een “auwe” hoofd hebt, dan plak je er gewoon een pleister op.
4 uur ‘s middags, mijn oudste dochter doet nog steeds een middagslaapje (lucky me!). Meestal als ik ga kijken of ze wakker is, is ze lekker aan het spelen. Zo ook vandaag. Ze ligt zelfs nog keurig in bed en zegt meteen: “Zachtjes mama de beer is een beetje ziek”. Ik speel het spelletje mee en vraag wat hem mankeert. “Hij heeft buikpijn en hoofdpijn mama en hij was heel verdrietig. Maar IK maak hem beter,” zegt ze stralend. “Net als dokter McStuffin, tijd voor een checkup!” Als ik dichterbij kom zie ik dat de beer onder de pleisters en het bed vol papiertjes zit en iets wat op lijm(?!) lijkt. “Wat heb jij nou gedaan”, zeg ik een beetje boos. Haar gezicht betrekt haar onderlipje begint te trillen. Meteen zeg ik wat vriendelijker: “Ging je hem beter maken met pleisters”? “Ja”, zegt ze en ze legt uit dat de pleisters niet wouden plakken en dat ze ze daarom had vastgelijmd. Ik kijk nog eens goed en zie dat ze ergens een tube zalf voor tepelkloofjes vandaan getoverd heeft… Lijm dus, dat laat ik maar even zo. Ik zeg dat ze niet meer met de pleisters mag spelen en dat we de beer schoon moeten maken. En dan moet ik toch wel een beetje lachen.
Reality check
Even later krijg ik een bericht doorgestuurd over een vrouw die ik vaag kende. Overleden aan leukemie. Ze laat 2 jonge kinderen achter. En ineens ben ik heel blij, dat mijn dochter nog gelooft dat een pleister met lijm alles oplost.
Heel leerzaam en verhelderend soms die kids! Wil je meer kinderlevenslessen lezen?
Lees dan in deze blog waarom ik een beetje boos was: Ben je boos, pluk een roos
En mocht je nog wat tips nodig hebben om minder snel boos te worden? Ik kwam laatst deze superhandige blog tegen: In 5 stappen nooit meer boos op je kind…
