Select Page
Op zaterdag hebben we de tijd voor een uitgebreid ontbijtje. De kids mogen kiezen: “Wat willen jullie voor ontbijtje vandaag meiden”? Zonder twijfel roepen ze allebei: “Pannenkoeken”! Ik pak een mengkom en trek de koelkast open. Shit, de melk is op. “Is een gekookt eitje ook goed?”, vraag ik voorzichtig? Ik verwacht protest, maar dat blijft uit. Niets kan een relaxed ontbijtje met eitje nog in de wegstaan toch? Tot ik ineens in een “maar waarom dan mama” kruisverhoor beland…
Pfieuw…ze zullen wel honger hebben denk ik nog! Geen protest als ik vraag of ik misschien eitjes zal koken, terwijl ik pannenkoeken beloofd had. Ineens zegt mijn oudste: “Nee mama, ik wil toch niet één ei”. Te vroeg gejuicht? Ik vraag wat ze dan wel wil. “Ik wil twee ‘eien’ mama”. Gelukkig! Jij krijgt twee eitjes! Mijn jongste heeft toch liever een tosti. Prima.
Eitjes gekookt en met de eiertimerapp kook ik ze precies goed. Niet te hard en niet te zacht. Als we aan tafel zitten vraagt mijn oudste:”Mama, een ei komt toch uit de kip? Dan gaat ie poepen en dan komt ie eruit en oh plop een ei!” Dat klopt inderdaad, zeg ik. “En dan komt er een kuikentje uit?”. Ja, dat klopt ook. Mijn dochter kijkt bedenkelijk naar haar ei. Ik hoop dat de volgende vraag uitblijft, maar nee. “Maar mama, zit er in ‘deze’ ei ook een kuiken?” Nee lieverd, in deze niet. “Maar waarom niet?” Nou deze eitjes zijn alleen door de kip gemaakt. “Oh”… stilte. Ik zucht van opluchting. Te snel… “Maar waarom heeft ‘deze’ ei geen kuikentje dan?” Nou dan moeten de kip en de haan het eitje samen maken, dan komt er een kuikentje.
Het gesprek krijgt ineens een hele andere wending. Hoe klets ik mij hier uit? Dit is lastiger dan een gemiddeld verkoopgesprek. Het blijft een tijdje stil. “Okey”, zegt mijn dochter en ze denkt diep na. Vervolgens zegt ze: “Waarom dan mam?”. Euh…. nou… daarom, dat is gewoon zo. “Waarom dan mam, waarom is dat zo?” Omdat ik het zeg, mompel ik niet heel overtuigend. “Oké, ik snap het mam”. Ga je dan nu je ei eten? “Ja, hij is geen kuiken hè?” Nee lieverd je ei is geen kuiken. Binnen 5 minuten eet ze haar twee eitjes op. Daar ben ik mooi vanaf gekomen.
Als de tafel is afgeruimd vraagt ze, “Wat eten we vanavond?” Ik zeg kip. Het blijft even stil en ik ben bang voor wat er nu komt… Tot ze zeg: “Mam, mag ik nu tv kijken?”
Ik kan weer ademhalen. Het kippenverhaal bewaren we voor een volgende keer!